فیبروم رحم

فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم رشدی در رحم شما هستند.

فیبروم های رحمی معمولاً خطرناک نیستند، اما می توانند باعث درد، خونریزی شدید و مشکلات باروری یا بارداری شوند.

انواع مختلف درمان و دارو وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم فیبروم رحمی شما کمک کند.

فیبروم های رحمی، توده هایی هستند که روی دیواره رحم شما ایجاد می شوند.

که به این فیبروم ها لیومیوم یا میوم نیز می گویند.

آنها می توانند کوچکتر از یک نخود یا بزرگتر از گریپ فروت باشند، و شما می توانید فیبروم های زیادی یا فقط یکی داشته باشید.

فیبروم های رحمی می توانند در طی چندین سال به کندی رشد کنند یا می توانند به سرعت رشد کنند.

فیبروم های رحمی تقریباً هرگز سرطانی نیستند و به عبارتی خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان را افزایش نمی دهند.

اما می توانند باعث درد لگن، خونریزی شدید پریود، خونریزی بین قاعدگی، کمردرد و در برخی موارد ناباروری یا سقط جنین شوند.

با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به فیبروم هیچ علامتی ندارند.

تمامی افرادی که دچار فیبروم رحمی شده اند، باید هر چه سریع تر نزد پزشک و متخصص زنان با تجربه نظیر دکتر محبوبه ماموریان اصفهانی مراجعه نمایند.

فیبروم رحم یا میوم رحم توده های غیر سرطانی رحم هستند که اغلب در سال های باروری ظاهر می شوند.

فیبروم رحم یا میوم که لیومیوم یا میوم نیز نامیده می شوند.

فیبروم های رحمی با افزایش خطر سرطان رحم مرتبط نیستند و تقریباً هرگز به سرطان تبدیل نمی شوند.

فیبروم ها در اندازه های مختلف هستند، از فیبروم کوچک غیرقابل تشخیص توسط چشم انسان، تا توده های حجیم که می توانند رحم را منحرف و بزرگ کنند.

شما می توانید یک فیبروم یا چند فیبروم داشته باشید. در موارد شدید، فیبروم‌های متعدد می‌توانند رحم را به قدری منبسط کنند که به قفسه سینه برسد و وزن اضافه شود.

بسیاری از زنان در طول زندگی خود فیبروم رحم دارند. اما ممکن است ندانید که فیبروم رحمی دارید زیرا اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کنند.

پزشک شما ممکن است به طور اتفاقی فیبروم ها را در طول معاینه لگن یا سونوگرافی قبل از تولد کشف کند.

آیا فیبروم رحم شایع است؟

فیبروم ها در واقع یک نوع رشد بسیار رایج در لگن شما هستند.

تقریباً 40 تا 80 درصد زنان فیبروم دارند. با این حال، بسیاری از زنان هیچ علامتی را از فیبروم خود تجربه نمی کنند، بنابراین متوجه نمی شوند که فیبروم دارند.

این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که شما فیبروم های کوچکی دارید که بدون علامت نامیده می شوند زیرا باعث نمی شوند چیز غیرعادی احساس کنید.

چه کسانی در معرض خطر فیبروم رحم هستند؟

فیبروم رحم بسیار در بین بانوان شایع می باشد.

این عارضه می توانند در هر سنی اتفاق بیفتند، اما هر چقدر که سن افزایش بیابد احتمال ابتلای شما به این عارضه بیشتر خواهد شد.

فیبروم های رحمی بیشتر برای افراد 30 الی 40 ساله شایع هستند.

فیبروم ها معمولاً پس از یائسگی کوچک می شوند.

عواملی که می تواند منجر به فیبروم رحمی در بین خانم ها گردد عبارتند از:

• ابتدای یکی از افراد خانواده به فیبروم رحمی
• چاق بودن بیش از حد
• مصرف مقدار زیاد گوشت قرمز
• نبود ویتامین D کافی

تمامی موارد بالا می تواند به مرور سبب فیبروم رحمی در خانم ها گردد.

تحقیقات نشان می دهد که زنان سیاه پوست بیشتر به فیبروم مبتلا می شوند.

همچنین طی آمار های به دست آمده، فیبروم‌ها معمولاً در سنین پایین‌تر ایجاد می‌شوند، سریع‌تر و بزرگ‌تر می‌شوند و علائم شدیدتری برای زنان سیاه‌پوست ایجاد می‌کنند.

علت رشد فیبروم رحم

هیچ کس واقعا نمی داند چه چیزی باعث فیبروم رحم می شود.

ژنتیک، هورمون‌ها، رژیم غذایی و استرس – یا ترکیبی از چیزها – ممکن است در به وجود آمدن فیبروم رحمی نقش داشته باشند.

این احتمال وجود دارد که فیبروم ها توسط هورمون هایی مانند استروژن و پروژسترون کنترل شوند.

زمانی که سطح هورمون ها بالاست (مانند دوران بارداری) فیبروم های رحمی رشد می کنند و با استفاده از داروهای ضد هورمونی یا یائسگی رشدشان متوقف می شود یا کوچک می شوند.

علائم فیبروم رحم

فیبروم رحم همیشه علائمی ایجاد نمی کند.

در مواردی که این کار را انجام می دهند، علائم را می توان تحت تأثیر محل، اندازه و تعداد فیبروم ها قرار داد.

اما شایع ترین علل و علائم فیبروم های رحمی عبارتند از:

• دوره های طولانی تر یا سنگین تر
• خونریزی بین پریودها
• گرفتگی دردناک
• کم خونی (به دلیل از دست دادن خون بیش از حد در طول قاعدگی)
• درد در شکم یا کمر
• درد هنگام مقاربت
• احساس سیری در قسمت تحتانی شکم (به نام فشار لگن)
• تورم در رحم یا شکم شما
• ادرار کردن زیاد یا به سختی ادرار کردن
• یبوست یا درد هنگام مدفوع
• سقط جنین
• مشکلات حین زایمان، مانند احتمال سزارین بیشتر
• ناباروری (این نادر است و اغلب قابل درمان است)
• خونریزی شدید قاعدگی
• دوره های قاعدگی که بیش از یک هفته طول می کشد
• فشار یا درد لگن
• تکرر ادرار
• مشکل در تخلیه مثانه
• یبوست
• کمردرد یا پا درد

اندازه فیبروم های شما به شدت علائم شما ارتباطی ندارد.

حتی فیبروم های کوچک نیز می توانند مشکلاتی ایجاد کنند.

به ندرت، فیبروم می تواند باعث درد حاد شود، زمانی که فرد خون خود را از دست می دهد و شروع به خونریزی شدید می شود.

فیبروم ها به طور کلی بر اساس مکانشان طبقه بندی می شوند.

فیبروم های داخل دیواره در دیواره عضلانی رحم رشد می کنند.

فیبروم های زیر مخاطی به داخل حفره رحم برآمده می شوند.

فیبروم های ساب سروزال به سمت خارج رحم پیش می روند.

بسیاری از متخصصان زنان همواره به بانوان توصیه می‌ کنند تا هرگونه علائم غیر عادی در ناحیه شکمی خود را بررسی کرده تا بتوانند عارضه‌ پیش آمده را هرچه سریع تر درمان نمایند.

فیبروم رحم معمولا علائم و علامتی ندارد و تنها با معاینات لگنی و یا سونوگرافی مشخص میشوند.

 اگر هنگام قاعدگی دردهای لگنی بسیار شدید را تجربه می کنید و خونریزی های شما بسیار زیاد و لخته ای است، و همچنین تکرر ادرار دارید بهتر است به پزشک مراجعه نمایید.

البته یبوست هم از دیگر علائم وجود فیبروم رحمی می باشد.

 فیبروم رحم می تواند بر اثر عوامل ژنتیکی و یا بر هم خوردن میزان هورمون ها به وجود آید.

توجه داشته باشید که کمبود مصرف فیبر، کمبود پروژسترون، چاقی و اضطراب همگی از عوامل تاثیرگذار بر میزان هورمون‌ ها هستند و می‌ توانند باعث بروز این توده های کوچک و خوشم شوند.

اگر شما بتوانید همه روزه رژیم غذایی خود را کنترل کرده، و فعالیت‌ های ورزشی را برای کنترل وزنتان انجام دهید، هرگز به چنین آسیب‌ هایی دچار نخواهید شد.

علت به وجود امدن فیبروم رحم

اکثر افراد مبتلا به فیبروم نمی دانند که آنها را دارند مگر اینکه علائمی داشته باشند.

پزشک و متخصص زنان شما ممکن است فیبروم را در طول یک معاینه لگنی طبیعی پیدا کند.

آنها رحم شما را با قرار دادن دو انگشت دستکش در واژن و فشار ملایم روی شکم شما بررسی می کنند.

آنها ممکن است بتوانند فیبروم را احساس کنند یا اینکه رحم شما بزرگتر از حد معمول یا شکل متفاوتی دارد.

پزشک شما همچنین می تواند انواع دیگری از آزمایشات را انجام دهد تا ببیند آیا فیبروم دارید یا خیر.

پزشک ممکن است برای تشخیص فیبروم رحمی از سونوگرافی، اشعه ایکس، MRI، اسکن CAT یا انواع دیگر فناوری تصویربرداری برای گرفتن عکس از داخل بدن شما استفاده کنند.

ممکن است برای یافتن فیبروم ها به یک عمل جراحی جزئی نیاز داشته باشید که هیستروسکوپی یا لاپاراسکوپی نامیده می شود.

پزشک دوربین کوچکی را از طریق واژن یا یک بریدگی کوچک در داخل یا نزدیک ناف شما وارد بدن شما می کند تا به رحم و سایر اندام های شما نگاه کند.

پزشکان علت فیبروم رحم را نمی‌دانند، اما تحقیقات و تجربیات بالینی به این عوامل اشاره می‌کنند:

تغییرات ژنتیکی بسیاری از فیبروم ها حاوی تغییراتی در ژن هایی هستند که با سلول های عضلانی معمولی رحم متفاوت است.

استروژن و پروژسترون، دو هورمونی که رشد دیواره رحم را در طول هر سیکل قاعدگی برای آمادگی برای بارداری تحریک می‌کنند، باعث رشد فیبروم‌ها می‌شوند.

فیبروم ها حاوی گیرنده های استروژن و پروژسترون بیشتری نسبت به سلول های عضلانی معمولی رحم هستند.

فیبروم ها پس از یائسگی به دلیل کاهش تولید هورمون، تمایل به کوچک شدن دارند.

سایر عوامل رشد موادی که به بدن در حفظ بافت ها کمک می کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است بر رشد فیبروم تأثیر بگذارد.

ماتریکس خارج سلولی ماده ای است که باعث می شود سلول ها مانند ملات بین آجرها به هم بچسبند.

در فیبروم ها افزایش یافته و آنها را فیبری می کند.

همچنین فاکتورهای رشد را ذخیره می کند و باعث تغییرات بیولوژیکی در خود سلول ها می شود.

زشکان معتقد هستند که فیبروم رحم از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی صاف رحم (میومتر) ایجاد می شود.

یک سلول به طور مکرر تقسیم می شود و در نهایت یک توده سفت و لاستیکی متمایز از بافت مجاور ایجاد می کند.

الگوهای رشد فیبروم های رحمی متفاوت است – ممکن است به آرامی یا سریع رشد کنند یا ممکن است به همان اندازه باقی بمانند.

برخی از فیبروم ها از طریق جهش رشد می روند و برخی ممکن است خود به خود کوچک شوند.

بسیاری از فیبروم هایی که در دوران بارداری وجود داشته اند، پس از بارداری کوچک شده یا ناپدید می شوند زیرا رحم به اندازه معمول خود باز می گردد.

عوامل خطر

به طور کلی عوامل خطر کمی برای فیبروم رحم یا میوم رحم شناخته شده است. عواملی که می توانند بر رشد فیبروم یا میوم تأثیر بگذارند عبارتند از:

نژاد

اگرچه همه زنان در سنین باروری ممکن است به فیبروم مبتلا شوند، زنان سیاه‌پوست بیشتر از زنان سایر گروه‌های نژادی به فیبروم مبتلا می‌شوند.

علاوه بر این، زنان سیاه‌پوست در سنین پایین‌تر فیبروم دارند، و همچنین احتمالاً فیبروم‌های بیشتر یا بزرگ‌تری همراه با علائم شدیدتر دارند.

وراثت

اگر مادر یا خواهر شما فیبروم داشته باشد، در خطر ابتلا به آن هستید.

عوامل دیگر

شروع قاعدگی در سنین پایین؛ چاقی؛ کمبود ویتامین داشتن رژیم غذایی با گوشت قرمز بیشتر و سبزیجات سبز، میوه و لبنیات کمتر. و نوشیدن الکل، از جمله آبجو، خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می دهد.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت بروز هر یک از مشکلات زیر لازم است با پزشک تماس بگیرید.

• مشکل در تخلیه مثانه
• پریود‌های بسیار سنگین و دردناک
• درد مزمن لگن
• ناتوانی در کنترل جریان ادرار
• احساس وجود برجستگی یا توده در شکم

در صورت داشتن خونریزی غیرقابل کنترل یا درد ناگهانی شدید لگنی، لازم است فوراً به پزشک مراجعه نمایید.

درمان فیبروم رحم یا میوم رحم

درمان فیبروم رحمی شما به موارد زیر بستگی دارد:

• سن شما
• سلامت عمومی شما
• علائم شما که چقدر بد است
• اندازه، نوع و محل فیبروم شما
• یا اینکه آیا می خواهید در آینده باردار شوید یا خیر؟

اگر فیبروم ها هیچ علامت یا مشکلی برای شما ایجاد نکنند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.

پزشک شما ممکن است دارویی برای مدیریت فیبروم و علائم آن پیشنهاد کند.

برای کاهش درد می توانید از ایبوپروفن (ادویل)، ناپروکسن (Aleve) یا استامینوفن (تیلنول) استفاده کنید.

کنترل بارداری هورمونی، مانند قرص، واکسن یا IUD، می تواند به گرفتگی و خونریزی شدید کمک کند (اما فیبروم شما را کوچک یا درمان نمی کند).

داروهای دیگری وجود دارند که می توانند فیبروم ها را کوچک کنند، رشد آنها را متوقف کنند و به مدیریت علائم شما کمک کنند.

اما برخی از این داروها می توانند عوارض جانبی زیادی داشته باشند، بنابراین معمولاً باید آنها را فقط برای مدت کوتاهی استفاده نمایید.

هنگامی که مصرف آنها را متوقف می کنید، فیبروم ها اغلب به سرعت رشد می کنند.

گاهی اوقات از این داروها برای کوچک کردن فیبروم قبل از جراحی استفاده می شود.

اگر علائم فیبروم شما واقعا بد است، جراحی ممکن است بهترین درمان باشد.

چند نوع جراحی برای درمان فیبروم های رحمی موجود است که عبارتند از:مختلف وجود دارد:

میومکتومی

این جراحی فیبروم ها را حذف می کند.

این روش درمانی باروری شما تأثیری نمی گذارد، بنابراین اگر می خواهید در آینده بتوانید بچه دار شوید، گزینه خوبی برای درمان است.

بسته به اندازه و محل فیبروم شما، ممکن است جراحی بزرگ باشد، یا پزشک شما ممکن است بتواند یک برش کوچک در ناف شما ایجاد کند (لاپاراسکوپی) یا از طریق واژن(هیستروسکوپی) وارد شود.

پس از میومکتومی، هنوز هم امکان رشد فیبروم های جدید و ایجاد علائم وجود دارد.

ابلیشن آندومتر

در این روش از لیزر، جریان الکتریکی، انجماد یا روش‌های دیگر برای از بین بردن پوشش داخلی رحم استفاده می‌شود.

فیبروم های کوچک داخل رحم شما را درمان می کند و به کنترل خونریزی شدید کمک می کند.

این روش معمولا یک جراحی جزئی و سرپایی به حساب می آید.

اکثر افراد پس از این روش نمی توانند باردار شوند.

اگر باردار شوید، احتمال سقط جنین یا سایر مشکلات در دوران بارداری بیشتر است.

هیسترکتومی

این جراحی به طور دائم تمام یا بخشی از رحم شما را خارج می کند.

هیسترکتومی تنها راه برای درمان کامل فیبروم است.

معمولاً برای افرادی که فیبروم های بسیار بزرگ، خونریزی شدید، یائسگی نزدیک یا گذشته دارند، یا مطمئن هستند که هرگز نمی خواهند باردار شوند، بهتر است.

هیسترکتومی یک جراحی بزرگ است و چند هفته طول می کشد تا بهبود یابد.

چند روش درمانی مطمئن برای برطرف کردن فیبروم رحم

زمانی که شخصی با وجود فیبروم رحمی به مراکز درمانی مراجعه می‌ کند، متخصصان با توجه به شدت عارضه و وضعیت جسمانی فرد، روش‌ های مختلف را برای خروج فیبروم ها در نظر می‌ گیرند.

در مرحله اول متخصصان دارو درمانی را آغاز کرده تا بتوانند آنها را کوچک کرده و میزان هورمون ها را به حالت عادی برگردانند.

 اگر دارو درمانی مناسب نباشد، متخصصان سعی دارند تا این توده ها را با استفاده از جراحی از قسمت‌ های مختلف رحم خارج نمایند.

گاه ممکن است در چنین شرایطی پزشکان مجبور شوند تخمدان ها، لوله های فالوپ و یا بخشی از غدد لنفاوی را نیز به همراه آنها خارج نمایند.

 در روش سوم آمبولیزاسیون شریان رحمی که فرآیندی کاملا غیر تهاجمی می باشد، مانع از رسیدن خون به فیبروم ها خواهد شد.

اگر جریان خون به فیبروم قطع شود رشد آنها متوقف شده و نهایتا از بین می‌ روند. فیبروم رحمی معمولا توده های خوش خیم هستند و در مواقع نادر بدخیم میشوند.

 اما اگر این توده‌ ها بررسی و درمان نشوند ممکن است در طولانی‌ مدت بزرگتر شده و فضای بیشتری از رحم را درگیر کنند.

فیبروم رحم با دارو درمانی به راحتی قابل بهبود خواهد بود اما اگر به موقع به آنها رسیدگی شود این روش مناسب است، در غیر این صورت باید روش های پیچیده تر را برای درمان در پیش بگیرید.

تشخیص فیبروم رحم

در بسیاری از موارد، فیبروم ها و یا میوم ها برای اولین بار در طی یک معاینه منظم توسط پزشک متخصص تشخیص داده می شوند.

آن ها را می توان در طول معاینه لگن احساس کرد و همچنین می توان در طول معاینه زنان یا در طول مراقبت های دوران بارداری تشخیص داده شود.

معمولاً توصیف شما از خونریزی شدید و سایر علائم مرتبط ممکن است به پزشک شما هشدار دهد که فیبروم را به عنوان بخشی از تشخیص در نظر بگیرد.

چندین آزمایش وجود دارد که می توان برای تأیید فیبروم و تعیین اندازه و محل آنها انجام داد. این تست ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

سونوگرافی: این آزمایش تصویربرداری غیر تهاجمی تصویری از اندام های داخلی شما با امواج صوتی ایجاد می کند.

بسته به اندازه رحم، سونوگرافی ممکن است از طریق ترانس واژینال یا ترانس شکمی انجام شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی

این آزمایش با استفاده از آهن ربا و امواج رادیویی تصاویر دقیقی از اندام های داخلی شما ایجاد می کند.

توموگرافی کامپیوتری

سی تی اسکن از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد یک تصویر دقیق از اندام های داخلی شما از چندین زاویه استفاده می کند.

هیستروسکوپی

در طول هیستروسکوپی، ارائه دهنده شما از دستگاهی به نام اسکوپ (یک لوله نازک و انعطاف پذیر با یک دوربین در انتهای آن) برای مشاهده فیبروم های داخل رحم شما استفاده می کند.

اسکوپ از واژن و دهانه رحم شما عبور می کند و سپس به داخل رحم شما منتقل می شود.

هیستروسالپنگوگرافی

این یک اشعه ایکس دقیق است که در آن ابتدا ماده حاجب تزریق می شود و سپس از رحم عکسبرداری می شود. این بیشتر در زنانی که تحت ارزیابی ناباروری هستند استفاده می شود.

سونوهیستروگرافی

در این آزمایش تصویربرداری، یک کاتتر کوچک به صورت ترانس واژینال قرار داده می‌شود و سالین از طریق کاتتر به داخل حفره رحم تزریق می‌شود.

این مایع اضافی به ایجاد تصویر واضح‌تری از رحم شما نسبت به آنچه در سونوگرافی استاندارد می‌بینید کمک می‌کند.

لاپاراسکوپی

در طی این آزمایش، ارائه دهنده شما یک برش کوچک (برش) در قسمت پایین شکم شما ایجاد می کند.

یک لوله نازک و منعطف با یک دوربین در انتهای آن قرار داده می شود تا اندام های داخلی شما را از نزدیک ببیند.

بهترین دکتر زنان در تهران

تمامی خانم هایی که قصد جراحی زیبایی واژن را دارند یا در طول زندگیشان به دلیل شکل ظاهری واژن، خشکی واژن و عدم ارتعاجی بودن و کشادی واژن رنج می برند،

می توانند با استفاده از روش هایی نظیر:

• جراحی زیبایی واژن با لیزر
• جراحی زیبایی واژن با استفاده از نخ
• جراحی زیبایی واژن با تزریق چربی
• جراحی زیبایی واژن با تزریق ژل
• جراحی زیبایی واژن با پی آر پی
• جراحی زیبایی واژن با استفاده از دستگاه مونالیزا تاچ
• واژینوپلاستی
• لابیاپلاستی درمان کرد.

افراد باید این روش ها را پیش متخصص زنان و زیبایی با تجربه ای نظیر دکتر محبوبه ماموریان اصفهانی انجام دهد.

چرا که این عمل ها بسیار حساس می باشد و نیاز به تجربه بسیار بالایی می خواهد که دکتر محبوبه ماموریان اصفهانی از آن برخوردار است.

شما به راحتی می توانید وارد وب سایت ایشان شوید و جهت نوبت دهی و مشاوره تماس حاصل فرمایید.

همچنین جهت نوبت دهی با ایشان تماس حاصل فرمایید.

———————————————————–

راه های ارتباطی با دکتر محبوبه مأموریان اصفهانی

پیج اینستاگرام دکتر محبوبه مأموریان اصفهانی

کانال آپارات دکتر محبوبه مأموریان اصفهانی

کانال نماشا دکتر محبوبه مأموریان اصفهانی

———————————————————–